خـدایا وحشـت تنهایـم کشـت

کسـی بـا قصـہ ی مـن آشـنا نیـست

در ایـن عالـم نـدارم همـزبانی

بـہ صـد انـدوہ مـی نالـم روا نیـست

▪▪▪

شبـم طـی شـد کسـی بـر در نکوبـید

بـہ بالیـنم چراغـی کـس نیفروخـت

نیامـد مـاه تابـم بـر لـب بـام

دلـم از ایـن همـہ بیگانـگی سوخـت

▪▪▪

بـہ روی مـن نمـی خنـدد امیـدم

شـراب زنـدگی در ساغـرم نیـست

نـہ شعـرم میدهـد تسکـین حالـم

کـہ غیـر از اشـک غـم درد از تـرم نیـست

▪▪▪

بیـا ای مـرد جانـم بـر لـب آمـد

بیـا در کلبـہ ام شـوری برانگـیز

بیـا شمعـی بـہ بالیـنم بـی افـروز

بیـا شعـری بـہ تابـوتم بیـاویز

▪▪▪

دلـم در سینـہ کوبـد سـر بـہ دیـوار

کـہ ایـن مـرگ اسـت و بـر در میـزند مشـت

بیـا ای همـزبان جاودانـی

کـہ امشـب وحشـت تنهایـم کشـت